در طول دو دهه گذشته، صنعت دندانپزشکی شاهد ظهور فناوری در دستگاههای ساخت میلینگ (برشی) (subtractive) بوده است. برنامه های نرم افزار CAD هم قابل پیشبینی و هم در دسترس اکثر لابراتوارهای دندان پزشکی هستند با این حال یک رقیب جدید برای آزمایش برتری تکنولوژیکی میلینگ ظهور کرده است ساخت با افزودن مواد (additive) یا به عبارتی همان چاپ سه بعدی.
اگرچه این تکامل تکنولوژیک برای اولین بار تولید پروتزهای ثابت مشاهده شد اکنون به سمت عرصه پروتزهای متحرک راه خود را باز کرده است. هرچند در ابتدا سرعت آهسته ای داشت اما تقاضای رو به رشد برای یافتن راه حلی دیجیتالی برای پروتزهای متحرک سازندگان را به سمت یافتن ترکیبی ایده آل بین مواد و فناوری سه بعدی سوق داده است.
برای چندین دهه استاندارد طلایی، ساخت پروتزها به روش دستی و با ضریب اطمینان بالا بود اما این فناوری جدید چه از نوع افزودن مواد وجه برش مو اد ثابت کرده است این روش قدیمی مورد اعتماد را کنار بزند زیرا بهترین ترکیب از مقیاس پذیری ،زیبایی هزینه و قدرت را ارائه میدهد. ابتدا گزینههای محدود مواد مصرفی تولیدکنندگان را به روشهای برشی کاهنده محدود میکرد اما با پیشرفت در دقت چاپگرهای سه بعدی و توسعه پلیمرهای جدید قابل چاپ، نسل بعدی نوید بخش راه حلهای جدیدستدرهر آزمایشگاهی نیازها و اولویتهای متفاوتی دارد. در این مقاله ما سعی کرده ایم زیبایی شناسی قدرت تکنیکهای ساخت و هزینه و تأثیر هر دو روش را در آزمایشگاه مورد بحث قرار دهیم
زیبایی شناسی
زمانی به دلیل کیفیت مواد اولیه پرینترها مسئله ظاهر و زیبایی بزرگترین اختلاف بین دندان مصنوعی برش خورده و پرینت شده بود. مواد چایی نسل اول شفاف و شکننده بودند که منجر به تولید یک پروتز ضعیف و با ظاهری نا زیبا .میشد بزرگترین چالش تلاش جهت پنهان کردن ساختارهای زیرین دندانی در نواحی اتصال سمنتونامال (CEJ) بود بیشتر این پروتزهای اولیه جایی به افزودن رنگ خارجی به روش دستی و با زحمت فراوان نیاز داشتند با معرفی پلیمرهای قابل چاپ ،جدیدتر زمین بازی بار دیگر هموار شد. امروزه هیچ یک از دو روش برای افزایش زیبایی نیاز به رنگ آمیزی خارجی ندارند.
زمان و هزینه کار
یکی از مهمترین مزایای ورود به عرصه دیجیتال افزایش کارایی است که با این قابلیت در عین حفظ یک محصول با کیفیت مناسب میتوان میزان تولید را هم بالا برد همانطور که در بیشتر صنایع وجود دارد نیروی کار نه تنها بزرگترین هزینه ، بلکه – و حتی مهمتر از آن – ارزشمندترین دارایی است. حتی در این دورنمای دیجیتالی که دائما در حال تغییر است هنر همچنان تمایز بزرگ بین یک محصول درجه یک و یک محصول متوسط است. کار دیجیتال هرگز جایگزین هنر واقعی نخواهد شد اما به آزمایشگاه دندانپزشکی قرن بیست و یکم ابزاری را ارائه می دهد تا عملکرد بهتری در سودآوری داشته باشند.
در برخی آزمایشگاهها ثابت شده که روش برشی در مقایسه با روشهای آنالوگ به 38 درصد زمان کمتری برای پردازش دستی نیاز دارند، که معادل 39 درصد کاهش هزینه کار برای هر دندان مصنوعی است. همچنین مشاهده شده که روش جایی به 47 درصد زمان کمتری نسبت به روش های آنالوگ برای پردازش دستی نیاز دارد که معادل 49 درصد کاهش هزینه کار برای هر دندان مصنوعی است.
اگرچه روش جایی بسیار مشابه روش برشی است اما 13 زمان پردازش دستی کمتری نیاز دارد که در مقایسه ، معادل 18% صرفه جویی در هزینه کار است.
زمان پردازش تجهیزات
اكثر فن آوریهای جایی همواره در بازده تولید نسبت به تولید برشی برتری دارند به منظور تبدیل این کارایی به میزان بازگشت سرمایه، در نظر گرفتن تأثیر هزینه تجهیزات بر هزینه کلی محصول ضروریست سهم این هزینه در هزینه تولید محصول تحت تأثیر دو عامل است هزینه تجهیزات و تعداد واحدهایی که تجهیزات میتوانند در یک دوره زمانی مشخص تولید کنند. هزینه تجهیزات فقط با ظرفیت تولید قابل جبران است. بنابراین معادله تعداد واحدهای تولید شده در روز هزینه ،تجهیزات نقش مهمی در محاسبه بازگشت سرمایه بالقوه شما دارد.
گزینه ها میلینگ در مقابل چاپ
روش میلینگ چندین گزینه برای ترکیب ساختار دندانی با پوک پایه پروتز ارائه میدهد ساختارهای پیش ساخته و سفارشی دندان امکان استفاده از روش میلینگ را حتی در مواردی با کاهش شدید فاصله عمودی فراهم میکنند.
سخن آخر
با ارزیابی داده های مربوط به هزینهها گردش کار خواص مواد و سایر معیارهای مرتبط مشخص میشود این مقایسه بین دو روش مشابه نیست. هر دو سیستم بیشتر ویژگیهای مثبت محصول را به اشتراک میگذارند اما ضعفهای تکنولوژیکی میتواند به معنای تفاوت در کارایی فرآیند
باشد.
هر دو سیستم توانایی ایجاد محصولاتی با روش کار کاملا ،دیجیتالی تولید پروتزهای قوی و زیبا را دارند در حالی که هیچ یک به پردازش گسترده دستی نیاز ندارد.
به دلیل وجود راه حلهای متعدد ساختار دندان روش کار میلینگ امکان ساخت پروتز برش خورده را تقریباً برای تمام بیماران فاقد دندان فراهم می کند. داشتن گزینههای مختلف ساختار دندان به تکنسین اجازه میدهد تا راه حلهای متعددی را با در نظر گرفتن بسیاری ملاحظات بالینی را اجرا کند.
محدودیتهای ذاتی فرآیند ،میلینگ قابلیتهای تولید تجهیزات را به شدت محدود میکند این ناتوانی در حجم تولید هم متأسفانه صادق است حتی اگر یک ترکیب کامل دندان و پایه را با روش پرینت مقایسه .کنیم محدودیت فوق به این معنی است که برای تولید حجم بیشتر نیاز به چندین واحد میلینگ گران قیمت است. بنابراین در نهایت برای حفظ سودآوری محصولات باید به قیمت بالاتری عرضه شوند. از سوی دیگر روش پرینت به دلیل در دسترس نبودن یک ساختار دندانی قابل تنظیم و گزینههای پیش ساخته محدودیتهایی دارد یک دندان حتی یک دندان ممتاز، تمام خواسته های زیبایی پزشکان را برآورده نمیکند در نهایت مزیتی که روش جایی نسبت به روش میلینگ ارائه میدهد مقیاس پذیری بسیار زیاد و صرفه جویی در هزینه آن است که با تولید با حجم بالاتر به دست میآید.
به هر روی هر آزمایشگاه منحصر به فرد است و معیارها مختلف خود را اولویت بندی میکند. این دو فناوری هرچند بسیار متفاوت هستند اما محصولی کاملا مشابه تولید می کنند. تنها سوالی که باقی می مانداین است که کدام یک برای شما مناسب است؟
